- vitupérateur
- vitupérat|eur, -rice vitypeʀatœʀ, tʀis]nome masculino, femininovituperador, -a m., f.
Dicionário Francês-Português. 2013.
Dicionário Francês-Português. 2013.
vitupérateur — vitupérateur, trice [ vityperatɶr, tris ] n. • 1636; lat. vituperator ♦ Littér. Personne qui vitupère, critique. vitupérateur, trice [vitypeʀatœʀ, tʀis] n. ÉTYM. 1636; du lat. vituperator, de vituperare. → Vitupérer. ❖ ♦ Littér. Personne qui… … Encyclopédie Universelle
vitupérer — [ vitypere ] v. <conjug. : 6> • 1328; « mutiler » Xe; lat. vituperare 1 ♦ V. tr. Littér. Blâmer vivement. « La voix de Marthe vitupère le zèle maladroit des domestiques » (Colette). « J étais injurié et vitupéré » (France). 2 ♦ V. intr.… … Encyclopédie Universelle
vitupérant — vitupérant, ante [vitypeʀɑ̃, ɑ̃t] adj. et n. ÉTYM. 1903, Huysmans; mot vitupérant « qui blâme », déb. XVIe; de vitupérer. ❖ ♦ Rare. Qui vitupère (personnes). || Un ivrogne hargneux et vitupérant. N. Rare. || Un vitupérant. ⇒ Vitupérateur … Encyclopédie Universelle
ateur — accommodateur accompagnateur accumulateur accusateur accélérateur activateur adaptateur adjudicateur administrateur admirateur adorateur adulateur affabulateur agitateur aliénateur alternateur amateur amodiateur amplificateur améliorateur… … Dictionnaire des rimes
teure — abatteur abducteur abstracteur accepteur accommodateur accompagnateur accréditeur accumulateur accusateur accélérateur acheteur acquisiteur acteur activateur acuponcteur acupuncteur adaptateur adducteur adjudicateur administrateur admirateur… … Dictionnaire des rimes
vituperator — vituperatór s. m., pl. vituperatóri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic VITUPERATÓR, OÁRE adj., s. m. f. (cel) care vituperează. (< fr. vitupérateur) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român